Voorbehandelingsprocessen in waterbehandelingssystemen zijn vaak cruciaal voor het handhaven van de efficiëntie en levensduur van de stroomafwaartse apparatuur, zoals membraanfiltratie. Veel systemen bevatten een coagulatiestap die kleine zwevende stoffen aanmoedigt om te aggregeren en uit de oplossing te vallen. Door de grotere deeltjes in de oplossing te verwijderen, zullen de filtratiemembranen niet zo snel vervuilen, scheuren of verstoppen. Om dit behandelingsproces te laten plaatsvinden, moet een coagulatiemiddel aan de oplossing worden toegevoegd om een ​​positief of negatief geladen effluent te neutraliseren. Veel gebruikte stollingsmiddelen zijn aluminiumoxide, kalk, ijzersulfaat en polymeren. Helaas zijn er valkuilen bij het gebruik van dit type chemische coagulatiebehandeling in een waterzuiveringsinstallatie.

We zullen hieronder zeven veel voorkomende valkuilen bespreken bij het kiezen van een chemisch coagulatiewaterbehandelingssysteem voor uw gemeentelijk of industrieel waterzuiveringsproces.

1. Slibvolume

Een van de meest voorkomende en voor de hand liggende nadelen van elk type coagulatieproces is het resulterende slib. Terwijl de zwevende deeltjes samenkomen en vallen, verzamelen ze zich op de bodem van de tank. Bij een chemisch coagulatiewaterzuiveringsproces kan het geproduceerde volume slib aanzienlijk zijn. Het is geschat dat het slibvolume tot 0.5% van het volume van het behandelde water kan bereiken. Daarom zou, indien 1000 gallons (3800 liter) ruw water werden behandeld door chemische coagulatie, tot 5 gallons slib worden geproduceerd als resultaat.

2. Slib is gevaarlijk en vereist dure verwijdering

Er is niet alleen een grote hoeveelheid slib, maar vaak in het geval van chemische coagulatie is het slib gevaarlijk. Niet-gevaarlijk slib kan eigenlijk worden gebruikt in landtoepassingen. Het kan worden toegepast op landbouwgrond of bosland, naargelang het geval. Dit slibmateriaal kan de grond conditioneren om de groei van voedingsstoffen te vergemakkelijken en water vast te houden. Het kan ook fungeren als een pseudo-meststof, of worden gecombineerd met een organische meststof om de duurdere chemische meststoffen te vervangen.

Slib van chemische coagulatiewaterbehandeling is echter te schadelijk voor het milieu om op een dergelijke manier te worden gebruikt. Dit slib kan metaalhydroxiden bevatten en het slib zelf is vaak bijtend, met een pH van 10 of hoger. Vanwege hoe gevaarlijk het slib is, geven bedrijven aanzienlijke bedragen uit, hetzij het slib behandelen, transporteren en afvoeren. In sommige gevallen wordt er meer geld uitgegeven om het resulterende slib af te voeren dan om het afvalwater zelf te zuiveren.

3. Het is een additief proces

Het slib geproduceerd in een chemisch coagulatiewaterbehandelingsproces bestaat gedeeltelijk uit de chemicaliën die tijdens de behandeling zijn toegevoegd. Hoewel weinig waterbehandelingsprocessen geen additieven vereisen, kan chemische coagulatie grote hoeveelheden verschillende chemicaliën vereisen. Afhankelijk van de samenstelling van het ruwe water zijn meestal grote doses van verschillende chemicaliën nodig. Vanwege al het toevoegingsmiddel neemt de totale opgeloste vaste stof zelfs toe. Bovendien vormen de additieven bijna de helft van het resulterende slib.

4. Complexe dosering

Om ervoor te zorgen dat het chemische coagulatiewaterzuiveringsproces optimaal verloopt, moeten de juiste doseringen van de additieven worden overwogen. De snelheid en efficiëntie van het proces kunnen variëren afhankelijk van de pH van de oplossing. Daarom moeten zuren of basen worden toegevoegd om ervoor te zorgen dat de pH op een neutraal niveau is. Na deze stap moet het stollingsmiddel in de optimale dosering worden ingebracht. Deze specifieke dosering is vereist om ervoor te zorgen dat het effluent volledig is gedestabiliseerd. Als te veel chemicaliën worden toegevoegd, zal de oplossing opnieuw stabiliseren met de tegenovergestelde lading van het oorspronkelijke mengsel. Coagulatiemiddelen kunnen ook worden toegevoegd om de dichtheid en taaiheid van de aggregaten te verhogen. Door deze extra chemische stof kan het deeltje sneller neerslaan en bij elkaar blijven tijdens het mengen en bezinken. Daarom zijn er drie verschillende additieven die moeten worden getest en geoptimaliseerd voor een bepaalde deeltjesmake-up van het effluent.

5. Hoge variantie van watersamenstelling

Na al het werk uitzoeken hoeveel van welke chemicaliën aan het effluent moeten worden toegevoegd om het te behandelen. De chemische dosering werkt mogelijk niet eens correct. Omdat, als het effluent een variërende troebelheid of deeltjessamenstelling heeft, de resultaten dienovereenkomstig moeten worden aangepast. Zelfs als afvalwater uit dezelfde bron komt, is de samenstelling ervan niet altijd consistent. Zoals eerder vermeld, is nauwkeurigheid zeer belangrijk bij het doseren van het effluent met behulp van chemicaliën. Daarom, als een behandelingssysteem uit één waterbron zou worden getrokken en de dosering zou optimaliseren om deze bron te behandelen. De geoptimaliseerde dosering kan zeer variabel zijn om een ​​andere soortgelijke water- of afvalwaterbron te behandelen.

6. Moeilijk om meerdere verontreinigingen tegelijk te verwerken

Afvalwaterafval bevat vaak veel verontreinigingen. Deze verontreinigingen kunnen variëren van organische verbindingen tot zware metalen tot oliën, vetten en hardheid. Bepaalde chemische additieven zijn effectief bij het coaguleren van bepaalde bestanddelen in het ruwe water. Er zouden echter verschillende chemische additieven zijn om verschillende bestanddelen te behandelen. Kortom, één doorgang is vaak niet voldoende om alle ongewenste deeltjes te verwerken met behulp van een chemisch coagulatiesysteem. In dit geval moet mogelijk een andere chemische coagulatiestap worden gebruikt. Misschien zou een andere verwijderingsmethode helemaal moeten worden gebruikt.

7. Hoge operationele kosten

De zes hierboven genoemde nadelen dragen allemaal bij aan dit laatste nadeel - operationele kosten. Het volume van het geproduceerde slib maakt het duurder om te transporteren. De gevaarlijke aard van het slib maakt het duurder om het weg te gooien. De benodigde hoeveelheden chemicaliën, zelfs als de chemicaliën zelf niet duur zijn, kunnen aanzienlijke kosten met zich meebrengen. Een chemisch coagulatiewaterbehandelingssysteem vereist complexe doseringen. Variaties in de samenstelling van het bronwater kunnen uitgebreide testen vereisen. Dit draagt ​​bij aan extra operationele kosten.

Ten slotte kunnen niet alle ongewenste deeltjes en mogelijke microbiologische besmetting in één chemisch behandelingsproces worden verwijderd. Daarom moet een extra stap worden toegevoegd. Dit is vooral van toepassing op waterbronnen, waaronder microbiologische verontreiniging, omdat chemische coagulatie deze problemen niet beïnvloedt. Deze extra stappen dragen bij aan de bedrijfskosten. Geen van de bovenstaande redenen omvat zelfs de extra kosten van reiniging en onderhoud bij het gebruik van een chemisch coagulatiesysteem. Andere extra kosten omvatten de benodigde arbeid voor training, testen, bediening, bewaking of reiniging en onderhoud.

Een alternatieve coagulatiemethode….

Dergelijke problemen kunnen echter worden vermeden met een alternatieve niet-chemische coagulatiemethode die bekend staat als elektrochemische coaguation of elektrocoagulatie (EC). Genesis Water Technologies, Inc. gebruikt deze geavanceerde, maar veelzijdige technologie in veel van de waterzuiveringsprojecten van onze klanten. Bekijk ons ​​artikel voor meer informatie over EC-systemen over de top 5 voordelen van een geavanceerd elektrocoagulatiesysteem.

Heeft u te maken met een van de bovengenoemde problemen met uw chemische stollingssysteem? Of wilt u gewoon meer weten over de voordelen van een duurzame aanpak, zoals gespecialiseerde elektrocoagulatiesystemen van Genesis Water Techologies? Neem contact op met Genesis Water Technologies op 1-877-267-3699 om te spreken met een van onze vertegenwoordigers of e-mail ons op customersupport@genesiswatertech.com voor een gratis eerste consult om uw aanvraag te bespreken.